یه روز پیش میاد که بدنیا میای .
یه روز پیش میاد که حرف زدن رو یاد میگیری . اما هنوز یاد نگرفتی با این همه نامردهای دور و برت باید چی کار کنی .
یه روز پیش میاد که عاشق میشی اما نمیدونی که عشقت هم بهت نارو میزنه و بیعرضه از آب درمیاد و مجبوری با کسی که نمیشناسیش ازدواج کنی .
یه روز پیش میاد که باید خونه بخری اما نمیشه .
یه روز پیش میاد که دوست داری همه مردای ایرانی رو بکشی .
یه روز پیش میاد که از خودت به خاطر زن بودنت متنفر میشی و میگی کاش من هم مرد بودم .
یه روز پیش میاد که از پدر و مادرت هم می بری .
یه روز پیش میاد که از خدا هم بدت میاد که پول دارها روز به روز پولدارتر و بدبختها روز به روز بدبخت تر میشن .
یه روز پیش میاد که دوست داری از اینجا بری یه جایی که بوی این همه تظاهر حالتو بهم نزنه اما نمیشه چون همسرت هنوز کارت پایان خدمت نداره .
یه روز پیش میاد که دوست داری زنده نباشی .
یه روز پیش میاد که دوست داری بلند این همه نابرابری رو فریاد بزنی .
یه روز هم میرسه که دیگه یه روزی پیش نیاد و تو مرده باشی بدون اینکه مفهوم زندگی رو حتی فهمیده باشی .
چقدر تلخ ....
سلام
نوشته هات ، درد دل خیلی از افرادیه که تو ایران زندگی می کنند (شاید هم کشورهای مشابه ایران ) فرقی نمی کنه که زن باشی یا مرد هر جنسی که باشی احساسش می کنی .
چیزی که مهمه طرز فکر ادم نسبت به دنیا باید تغییر کنه و پذیرش این دنیا به همه بدیهاشه ، اون وقت اگر کسی چیزی غیر از اون ببینه خیلی خوشحال می شه و متفاوت بودنش براش قابل لمسه
زندگی زیباست (این شعار نیست ) و واقعا زیباست اگر از دریچه انسانی نگاه کنی که بیماری سرطان داره و تا ۶ ماهه دیگه بیشتر زنده نیست اون موقع قدر صبحها و شبها رو می فهمی ، از دید انسانی نگاه کن که بهش بگن تو فقط تو همین دنیای بد فقط یک ماه دیگر زنده ای، اون موقع می فهمیم که چقدر این دنیا زیباست و این دنیا رو دوست داریم عزیزانمون رو دوست داریم و ما باید به زیباییهاش اهمیت بدهیم عزیز جان زیبایی های دنیا رو ببین و بدیهای دنیا رو پذیرش کن عمر همه ما کوتاهه کوتاه تر از چیزی که فکرش رو می تونی بکنی از زیباییها ، از شادیهای کوچکی که دوروبرت پیش می یاد لذت ببر به قول مرحوم دکتر شریعتی
((لحظه ها را سپری کردیم که به خوشبختی برسیم غافل از اینکه همان لحظه ها خود خوشبختی بودند )) عزیز جان می شه به زندگی یه جور دیگه نگاه کرد می شه بدیهاش رو پذیرش کرد و از خوبیهاش لذت برد . شاد باش
ممنون عزیزم
بهترن ارزوها در بلندتارین شب سال
.
30سالگی هم مثل 20 سالگیه..حس خوبیه
و چقدر سخته لا به لای این روز ها زندگی کردن ونفس کشیدن
بدون حتی یک روزنه امید.
چه قدر تلخ می نویسی ... نارسائی ها و مشکلات زیادند درسته نباید بی خیال بود اما نباید زندگی را به خودت حروم کنی
اشتباه برداشت نکن عزیزم . من و همسرم به اندازه کافی از زندگی لذت می بریم و لحظات خوش هم زیاد داریم. با این وجود از قانونمند نبودن جامعه دلخوریم .تا آخر شهریور هم خدا بخواد تمام تلاشمون رو می کنیم که از ایران برای همیشه بریم .
سلام
وبلاگ خوب و پر محتوایی داری
اگه موافقی تبادل لینک کنیم
موفق باشی