دو شهوریور 1390 نوشتم :
من اینجا بس دلم تنگ است و هر سازی که میبینم بد آهنگ است .
بیا ره توشه برداریم ، قدم در راهی بی برگشت بگذاریم .
ببینیم آسمان در هر کجا آیا همین رنگ است .
۳ جولای 2012 مینویسم :
ما دنیا را همان طور میبینیم که هستیم ، در دیگراه چیزهایی را می بینیم که در درون ما وجود دارد ، آدمی که مثبت و مهربون باشه ( مثل خودم ) هر جا بره در اطرافش جز خوبی و چیزای مثبت چیزی نمیبینه ، اما آدم منفی ( همسر سابق ) هر جا بره غیر از موارد منفی چیزی کشف نخواهد کرد .
بعد 10 ماه به این نتیجه رسیدم :
وقتی تغییر نکنیم هر کجا برویم آسمان همین رنگ است.
و هر سازی که میبینم بد آهنگ است
بیا ره توشه بر داریم، قدم در راه بی برگشت بگذاریم
مطالبی که نوشتم نمیدونم چرا پاک شد.